دارا جهان نــدارد ســارا زبـــــــان نـــدارد بابا ستـــاره ای در هفت آسمان ندارد
کارون زچشمه خشکید،البرزلب فروبست حتــــي دل دمـاوند آتش فشان ندارددیـو سیاه دربنــد آســان رهید وبگریــخت رستــم در این هیــاهو گرز گران ندارد
روز وداع خورشیــد زاینـــده رودخشکـــید زیــرا دل سپــاهان نقش جهـان ندارد
بــر نــام پارس دریــا نامــی دگـــر نهادنـد گــویی کــه آرش ما تیر و کمـان ندارد
دریـــای مازنــی ها بر کام دیگـــران شــد نـــادر زخـاک برخیـز میهن جوان ندارد
دارا کجـــای کـــاری دزدان ســــرزمینـــت بــر بیستــون نوشتند دارا خـدا ندارد
آییم به دادخواهی،فریادمان بلنـــد اســت امـا چه سود که اینجانوشیروان ندارد
سرخ وسپید وسبزسـت،این بیرق کیانــی امـا صد آه و افسوس شیر ژیان ندارد
کو آن حکیم طوسی شهنامـه ای سرایــد شــایـــد که شاعر ما دیگر بیان ندارد
هرگز نخواب کــــوروش ای مهــــرآریـــایــی بـی نام تو وطن نیز نام و نشان ندارد